آیا ممکن است به کفش های خود حساسیت داشته باشید؟
آلژی به کفش می تواند به انواع مختلفی از چسب ها، مواد شیمیایی لاستیکی و کاربردهای چرم مورد استفاده در کفش ها و کفی ها واکنش نشان دهد. بیشتر اوقات، آلرژی به کفش باعث ایجاد درماتیت تماسی یا کهیر تماسی در پاها می شود. نتایج می تواند خارش دردناک و ناراحت کننده باشد، اما البته راه حلی وجود دارد… پس در Pantoiran با ما همراه باشید.
علائم حساسیت به کفش
پس از پوشیدن یک جفت کفش جدید، ممکن است قرمزی، گرمی، خارش و تورم در پاهای خود را تجربه کنید. ممکن است بثورات پوستی روی پاشنه، قوزک یا بالای پا ظاهر شود. گاهی اوقات این علائم ممکن است در عرض چند ساعت پس از پوشیدن کفش ظاهر شوند، اما ممکن است ظاهر شدن آنها بیشتر طول بکشد. علائم می تواند آنقدر قوی باشد که احساس کنید پوست پاهایتان می سوزد یا زنبورها نیش زده اند.
پس از ایجاد بثورات، باید از کفش ها یا مواد شیمیایی که باعث ایجاد آن می شوند اجتناب کنید. ممکن است چندین هفته طول بکشد تا علائم آلرژی پا به طور کامل از بین برود. علاوه بر این، اگر نتوانید در برابر خارش و خراش مقاومت کنید، ممکن است دچار عفونت ثانویه شوید.
علل و تشخیص حساسیت پا
یک متخصص پوست به شما کمک می کند تا از طریق معاینه و آزمایش و بررسی، تعیین کنید که چه چیزی باعث ایجاد حساسیت از کفش شما می شود. دانستن اینکه کدام کفش و کدام قسمت از کفش باعث واکنش شده است، روند درمان را تسهیل می کند.
قرمزی قسمت بالایی پا نشان می دهد که شما به یکی از اجزای روی سطح کفش مانند رنگ ها، مواد شیمیایی برنزه کننده چرم و چسب ها حساسیت دارید.
تحریک در کف پا ممکن است نشان دهنده افزودنی های لاستیکی در کف پا و یا مواد شیمیایی مانند چسب ها، عوامل ضد میکروبی، رنگ ها و الیاف در کفی باشد. متخصص پوست می‌تواند آلرژن‌های شیمیایی رایج کفش را با تست پچ “ست کفش” یا TRUE (تست لایه نازک اپی کوتان با استفاده سریع) ارزیابی کند.
تحقیقات نشان می دهد که دی متیل تیوکاربامید بنزوتیازول سولفید (DMTBS) در کفش های کتانی می تواند باعث واکنش های آلرژیک شود. این ترکیب در حین ولکانیزاسیون لاستیک ایجاد می شود. در بررسی سال 2009، مواد شیمیایی لاستیکی و کرومات ها به عنوان رایج ترین محرک ها شناسایی شدند.
در بررسی کودکان و نوجوانان مبتلا به درماتیت تماسی پا، شایع‌ترین آلرژن‌ها دی کرومات پتاسیم، تیمروسال، کلرید کبالت، مرکاپتو مخلوط، کلوفونیوم، جیوه و سولفات نیکل (II) بودند. با این حال، مواد شیمیایی جدید به طور مداوم در صنعت کفش معرفی می شود و حساسیت های جدیدی شناسایی می شود.
درمان حساسیت به کفش
اجتناب از مواد شیمیایی که باعث درماتیت تماسی می شوند، کلیدی برای از بین بردن بثورات است. کفش‌ها، جوراب‌ها یا کفی‌های ایجادکننده مشکل را شناسایی کنید و آنها را با نسخه‌های ضد حساسیت جایگزین کنید. بسیار مهم است که اطمینان حاصل شود که پاهای ملتهب شما بیشتر در معرض کفش هایی که باعث ایجاد مشکل می شوند، قرار نگیرند.
برای تسکین بثورات ناشی از کفش، می توانید از کرم هیدروکورتیزون بدون نسخه استفاده کنید. با این حال، توصیه می شود از قبل با یک متخصص مشورت کنید. برخی از بیماران مبتلا به آلرژی به کفش، حمام پا را مفید می دانند. توصیه‌هایی برای درمان خانگی شامل حمام پا با:
- چای سبز
- بلغور جو دوسر
- آب نمک
- جوش شیرین
- نعنا، ریحان و آویشن
- سرکه سیب
اگر بثورات شدید یا علائم عفونت پوستی دارید، ممکن است به یک کرم استروئیدی موضعی قوی‌تر برای آرام کردن آن نیاز داشته باشید. اگر دچار عفونت پوستی شده اید، به درمان آنتی بیوتیکی نیز نیاز خواهید داشت. این داروها باید توسط پزشک شما تجویز شود.
چگونه از حساسیت به کفش جلوگیری کنیم؟
برای جلوگیری از واکنش، باید از مواد شیمیایی که باعث حساسیت کفش می شوند اجتناب کنید. از آنجایی که کفش‌ها حاوی طیف گسترده‌ای از محرک‌های احتمالی هستند، پیدا کردن کفش‌هایی که هیچ واکنشی ایجاد نمی‌کنند دشوار است.
همچنین بسیار مهم است که جوراب هایی را که با کفش هایی که باعث واکنش شده اند پوشیده اید دور بیندازید و جوراب جدید بخرید. ترکیبات آلرژی زا می توانند حتی پس از شستشو در جوراب باقی بمانند. اگر مستعد ابتلا به درماتیت پا هستید، حتما جوراب خود را مرتباً عوض کنید. بهتر است برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد این موضوع، نظر و راهنمایی یک متخصص را جویا شوید تا دیگر واکنشی مشابه نداشته باشید.
درماتیت تماس با کفش
درماتیت تماسی کفش به تظاهرات پوستی روی پا که در اثر پوشیدن کفش و صندل به وجود می‌آید، گفته می شود. درماتیت تماسی کفش نوعی درماتیت تماسی آلرژیک است که اغلب به این دلیل رخ می‌دهد که پوست پا به مواد خاصی موجود در کفش شما واکنش نشان می‌دهد. خیلی از محصولات شیمیایی در تولید کفش بکار می‌رود. آلرژی احتمال دارد به علت مواد شیمیایی باشد که کفش از آن ساخته شده است، به‌عنوان‌مثال چرم یا لاستیک، و چسب‌هایی که جهت چسباندن کفش استفاده می‌شود.
پیشگیری از بروز حساسیت به کفش
درصورتی‌که دچار درماتیت تماسی کفش هستید، بهترین راه جهت جلوگیری از هر مشکلی، خودداری از پوشیدن کفش‌هایی است که دارای مواد حساسیت‌زا هستند. بعضی از اقداماتی که قادر خواهید بود برای کم‌کردن واکنش‌های حساسیت به کفش انجام دهید عبارت‌اند از:
کنترل تعریق پا:
کفش‌های گیاهی استفاده کنید. به‌جای کفی‌های لاستیکی از کفی فوم نورتان استفاده کنید.
علائم درماتیت تماس کفش یا حساسیت به کفش
درماتیت تماسی کفش اصولاً از سطح بالایی شست پا آغاز می‌گردد و به سطوح بالایی پا می‌رسد. درماتیت احتمال دارد در کف و کنار پاها و پاشنه‌ها و ساق‌ها مشاهده شود. نشانه‌های درماتیت آلرژیک تماسی احتمال دارد شامل تورم، قرمزی، تاول، ترک، سوزش و درد باشد. آلرژی امکان دارد در مدت طولانی به وجود بیاید به این دلیل که پوست پا به‌صورت مرتب در معرض آلرژن قرار می‌گیرد که در کفش وجود دارد. بااین‌وجود، حساسیت ناگهانی به یک ماده بعد از ماه‌ها یا سال‌ها غیرطبیعی نیست.
